Welkom

Welkom op mijn weblog.
Hier vind je allereerst bevindingen (berichten) van mij tijdens mijn verblijf in Israel/Palestina; op de pagina Waarnemer in Yanoun, te beginnen op 13 november 2012
(zie: Blogarchief). Verder vind je teksten die ik voor kerk en maatschappij heb geschreven; korte op dezelfde genoemde pagina en wat langere op andere pagina´s.
Laat ajb weten of ze je boeien.


dinsdag 20 augustus 2013

Wie zijn slachtoffer van de bezetting? Wie profiteert van de bezetting?

14 februari 2013
Als ik drie maanden overzie en probeer te zeggen wie de slachtoffers zijn in het conflict Israel-Palestina, dan neig ik te zeggen: iedereen. (Keurig onpartijdig, zoals het EAPPI betaamt.)
Maar er is wel machtsongelijkheid.
Het is overduidelijk dat Israelische settlers in de Westbank op vele mogelijke manieren met geweld Palestijnse bewoners verdrijven van hun grond, verdrijven uit hun huizen en deze onrechtmatig bezetten en vernielen. Israel neemt Palestijns land in, plaatst er huizen, bedrijven en scholen en maakt dat de Arabische cultuur er weggevaagd wordt.
Misschien moet ik niet zeggen Israel doet dit, maar de settlers doen het, want de macht van de georganiseerde settlers schijnt erg groot te zijn in de Israelische politiek. Maar anderzijds is het wel zo dat de settlers door de staat gesubsidieerd worden en ook worden settlements gesteund met geld uit het Joods Nationaal Fonds. En intern in Israel zijn er steeds meer mensen die vanwege de kritische economische situatie mopperen op hun regering dat er zoveel van de staatsbegroting naar de bezetting gaat. Want tegelijkertijd groeit in Israel de werkloosheid en de armoede.

Als ik bv. in Jerusalem op een vrijdagavond kijk naar de joodse bevolking die naar de synagoge snelt, dan valt mij op hoeveel -vooral ook jonge- mensen er armoedig uitzien, bleek en mager. En mijn indruk is dat ze niet blij zijn, noch vrolijk. De kleding die ze dragen, waarmee ze laten zien bij welke religieuze stroming ze horen, is veelal zwart. Voor mannen en voor vrouwen en voor kinderen. 

Als je al die slachtoffers ziet, aan alle kanten, dan vraag ik me af: wie heeft er belang bij deze status-quo? Waarom laat de Israelische regering, iedere opeenvolgende, deze situatie voortbestaan? Waarom hebben vele Palestijnen geen vertrouwen in de Palestijnse Autoriteit, op landelijk nivo en op gouvernementsnivo? We horen lokale burgers zeggen dat er veel geld verdwijnt, door corrupte handen. En we horen van ´deals´ die gesloten zijn en worden tussen mensen op Israelische machtsstoelen en idem Palestijnse.

Het probleem is er niet eenvoudiger op geworden. Maar het wil niet zeggen dat de bezetting dus maar moet voortduren. Als ik al de slachtoffers zie, angst bij Palestijnse dorpsbewoners die dagelijks lastig gevallen worden door brutale ´gewone´ burgers die boven op de berg een illegale nederzetting bevolken en angst in de ogen van Israelische moeders die van extreme rabbi´s te horen krijgen dat ze als uitverkoren volk logischerwijs confrontatie van vijanden moeten verwachten, dan hou ik mijn hart vast.

Waarom is/wordt joods slachtofferschap bij de Israeli ingeprent? Wordt een heel volk zo niet getraumatiseerd?!
Hoe komen de huidige generaties dit ooit weer te boven? Zullen ze wel ooit als buren kunnen samenwonen met Palestijnse moslims en christenen?

Gisteren nog, op weg terug vanuit Yanoun naar Jerusalem, om daar onze opdracht aan het nieuwe team door te geven, stonden we met onze bagage nabij de bushalte. Direct bij de bushalte staan settlers op een Israelische bus te wachten en zeker twintig meter verderop staan Palestijnen te wachten op een (andere, Palestijnse) bus of een ´service´ (een Palestijns collectief taxi-busje). Deze onderscheiding die we hier zien, is door settlers afgedwongen, zo is ons verteld.
Het begint te regenen, de Israelische bus vertrekt, de Palestijnse vrouwen, van wie éen met een baby op de arm, gaan in het bushokje staan, droog. En dan, vanaf de overkant van de weg, uit een controle-wachtpost, komt een Israelische militair, met zijn wapen in de aanslag, naar de bushalte; hij beveelt de vrouwen om het bushokje te verlaten en weer verderop in de regen te gaan staan. Ik voel sterk de neiging om -toch- in dat bushokje te gaan staan. Waar doet me dit aan denken? De VS in de tijd van Martin Luther King -segregatie-, of kennen we er een ander internationaal bekend Nederlands woord voor?
  
Misschien heeft de christen-Palestijn gelijk die bij onze introductie in november zei: boycot ons allemaal. Als de financiële steun die Israel krijgt en de steun die Palestijnen corrumpeert niet gestopt worden, dan duurt het nog lang voor er een oplossing zal zijn die recht doet aan beide volken. Slachtoffers zijn er al, de gevolgen van de boycot zullen niet groter zijn.
Dus, laat de multinationale bedrijven die de settlements steunen zich terugtrekken, in navolging van Unilever bv. en laten we als consumenten in de supermarkt bij onze inkopen van producten uit Israel onderscheid vragen op de labels: product uit Israel, product uit settlements. Dan kunnen we kiezen niet te kopen van de illegale settlements.  En geef Palestijnen kans om hun eigen economische oplossingen te ontwikkelen, in plaats dat ze zich afhankelijk opstellen van buitenlandse hulp.
Ja, het is een Palestijn die dit voorstelt.


(Wat zal ik morgen ns gaan doen, wanneer ik weer thuis ben?)

1 opmerking:

  1. 14 februari 2013 om 17:51 | Door: bert nederbragt

    Dank je wel, Gerrit, voor deze blogs. Ik heb bij de Kerstviering van onze basisgroep, die teksten van Jesaja aan de orde stelde, je blog over de tuinnen van David voorgelezen, dat leek me gepast. je hebt vast wel wat te doen als je thuis bent.Groet. Bert.
    14 februari 2013 om 18:48 | Door: Han Raeijmaekers

    morgen .... rust nemen, familie vrienden en bekenden weerzien, gevoelens en gedachten koesteren en daarvoor dagen en dagen nemen; en dan voor ons lezers een verhaal op het weblog schrijven hoe je ervaringen-weer-thuis zijn, hoe het gaat , hoe je verder gaat met "boycot hen allemaal", hoe je verder gaat in solidariteit. DANK jou wel.PS mocht je een keer naar Nederland afreizen, welkom om (via een omweg) in Vlaardingen langs te komen.
    14 februari 2013 om 18:51 | Door: Ettje Kole

    Dank voor al je verhalen. Heb ze allemaal gevolgd en vele ervan rond-getwitterd, zodat ook anderen mee konden lezen. Omdat ik het belangrijk vind dat zoveel mogelijk mensen lezen wat er in Israël en de bezette gebieden gebeurd! Goede reis naar huis, en een behouden aankomst. Ik zal je verhalen missen. Denk trouwens dat je je vast niet gaat vervelen. Eenmaal thuis zul je ontdekken hoe dat land en die mensen onder je huid gekropen zijn, waardoor je ook thuis ermee bezig blijft! Nogmaals dank. Hartelijke groet, Ettje
    14 februari 2013 om 22:18 | Door: Jaap v. Driezum

    Wat een verhalen, wat een belevenissen. Dat zal wel heel erg wennen worden om terug te komen in een omgeving die bij al die zaken die spelen in Israël /Palestina niet zo stil staat. Je hebt heel wat te vertellen, ik wil graag je verhaal horen. De 28e als je thuis bent? In ieder geval sterkte met landen hier! Tot ziens, Jaap
    15 februari 2013 om 0:06 | Door: Greet Heslinga

    Bedankt voor al je verhalen deze blog en nu je laatste vanuit Yanoun, vlak voor je thuisreis. Deze vertelt duidelijk hoe complex de situatie is. Geen zwart-wit verhaal. Ook deze blog stuur ik door om zeker te zijn van aandacht Het zal zeker weer wennen worden in Belgie. Maar je verhalen zullen doorgaan! Ik hoop je gauw te zien en te spreken! Greet
    15 februari 2013 om 7:37 | Door: lianne

    Hallo Gerrit, Bedankt voor je heldere en herkenbare verhalen. We willen je graag een keer uitnodigen als je weer in België bent, om er bij ons over te komen vertellen. Maar ik zal maar eerst even wachten tot je efectief thuis bent. Er zal wel veel op je afkomen. Veel sterkte!Lianne
    15 februari 2013 om 12:28 | Door: Anne C

    Dank je wel, Gerrit, voor dit heldere verhaal. EA's en alle mensen die hun ervaringen met instemming aanhoren zullen het verhaal doen rondzingen, zodat het doordringt als de gestage drup die de steen holt. Kom goed thuis! Groet, Anne
    15 februari 2013 om 16:29 | Door: Mathilde Spaapen

    Een hele heldere en tegelijk schrijnende samenvatting Gerrit. Dank je wel.
    Heel belangrijk, dank je eerst eens fijn uitrust en bijkomt en geniet, samen met al je dierbaren.
    En daarna hoop ik dat je jouw vele ervaringen met velen mag delen in Nederland. Welkom alvast in Deventer- wordt vervolgd.
    16 februari 2013 om 11:32 | Door: Nel Davidse

    Gerrit, je zou kunnen gaan winkelen, labels spellen en, wat je ook doet, je schuldig voelen. Dit is een beetje flauw, maar slechts een beetje. Je verhalen maken onrustig door de nuances, prikkelen ook en geven toch hoop dat het ooit goed komt. (als de Messias komt) Dank je wel dat je me liet meereizen.

    BeantwoordenVerwijderen

Uw meedenkende reactie wordt op prijs gesteld.